بازداشت دوبلورهای سریال حریم سلطان

چندی پیش سینما پرس خبر از بازداشت دوبلورهای سریال حریم سلطان در تهران داده بود. مهم نیست که اینها بازداشت شده اند. کاری برخلاف قانون انجام داده اند و باید بازداشت میشدند. اما مهم این است که چرا این افراد در یک استودیوی زیرزمینی، اقدام به چنین کاری کرده اند؟

سالهاست که می گوییم که نکنید کاری را که جوانان از آرزوهای خود که می تواند هم قانونی باشد و هم شایسته دست بکشند. متأسفانه در حالیکه بستر برای ورود جوانان به عرصه های مختلف هنری و ورزشی، بسیار مناسب است، اما همچنان برخی از راههای ورود، بسته است.

امکان ایجاد اشتغال در حالی در کشور، با مشکل برخورد کرده است که ما خود نیز برخی راههای ممکن را بسته ایم. در این چندساله تلاش کردیم که برخی از راهها را بازگو کنیم. از تفریحات مردم بگوییم، از مشاغلی که می تواند ایجاد شود، ولی گوش شنوایی وجود نداشت.

یکی از این موارد شبکه های تلویزیونی بود. در دنیایی که امروزه رقابت حرف اصلی را می زند، هنوز صدا و سیما نتوانسته است که برنامه هایی را بصورت مداوم پخش نماید که رقابت بسیار خوبی با ماهواره داشته باشد. از طرفی جوانانی هستند که هنوز نتوانسته اند استعداد خود را در شبکه ای پویا نمایند.

انتخابات و زمان برگزاری آن

انتخابات و زمان برگزاری آنها بر اساس قانون اساسی برای هر پستی که قانون آن را پیش بینی کرده، هر چهارسال یکبار است. بر اساس اینکه کشور همیشه درگیر انتخابات نباشد و نیز اینکه هزینه های انتخابات سرشکن شود، طبق مصوبه قانونی مجلس شورای اسلامی، برخی از  انتخابات با هم تجمیع شدند. بعنوان مثال انتخابات شورای شهر و ریاست جمهوری با یکدیگر تجمیع شده اند و برگزاری این دو در یک روز با هم هستند. البته در این تجمیع ایراداتی وجود دارد و محاسنی نیز دارد.

هر چند مبحث این نوشتار، ایرادات و محاسن تجمیع انتخابات نیست، اما برای آنکه موضوع روشنتر گردد، به بیان برخی از محاسن و ایرادات می پردازیم:

1- تجمیع انتخابات به طور کلی هزینه های دولت در برگزاری انتخابات را سرشکن می کند.

2- از بروز جوهای بی مصرف در جامعه بخصوص در زمان انتخابات ریاست جمهوری جلوگیری می کند. چرا که نیمی از جامعه درگیر انتخابات شورای شهر هستند.

3- برخی از هزینه های تبلیغاتی نیز از جهات مختلف کاسته می شود.

4- اشتیاق در حضور برای انتخابات بیشتر می شود.

...

و اما ایراداتی که بر تجمیع وارد است:

روشنفکران امروزی!!!

چندی است که با روشنفکران امروزی درگیر صحبتهای آنچنانی هستیم. بسیاری عقاید و افکار خود را از دیگران وام می گیرند و برای آنکه خود را بهتر و بالاتر از دیگران نشان دهند، چنان می کنند که نباید!

در دنیای امروز، همه چیز به چشم شده است، نه به عقل!

در مطلب قبل اشاره ای کردم به وبلاگ نویسان و اندیشه های کپی شده اکثر این افراد!

در مطالب قبلی که فکر می کنم در سال گذشته آنها را نگارش کرده بودم، اشاره ای کرده بودم به موضوع ماهواره و عقیده شخصی که با قانون منع ماهواره مخالفم و اینکه قانون در این مورد دچار نقص است. امروز هم همان موضع را نسبت به ماهواره دارم. اما حرفهای دیگری هم نسبت به مشکلات ماهواره وجود دارد که در این مطلب مروری بر آنها خواهیم کرد.

این مطلب گذری سطحی بر دخالت فراماسون و نظام سلطه بر افکار عمومی جهان است.

جام اکو!

شاید اصلاً نام سازمانی بنام «اکو» به گوش شما ناآشنا باشد.

سازمان اکو، نام سازمانی اقتصادی است که در سال 1341توسط سه کشور ایران، پاکستان و ترکیه و ابتدا با نام RCD، پایه گذاری شد. در سال 1364با حیات مجدد این سازمان، نام آن به اکو تغییر کرد.

پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال 1990میلادی، با اضافه شدن کشورهای افغانستان، آذربایجان، تاجیکستان، ازبکستان، قزاقستان، ترکمنستان و قرقیزستان تعداد اعضای این سازمان به 10 کشور رسید.

از سال 1967 تا سال 1974، مسابقات فوتبال تحت عنوان RCD cup برگزار شد که ایران دو دوره و ترکیه 3دوره به مقام قهرمانی رسید. این مسابقات تا سال 1993 تعطیل شد. با شروع مسابقات مقدماتی جام جهانی 94آمریکا و پس از صعود تیم ایران از مرحله اول، فدراسیون وقت فوتبال، برای آمادگی هر چه بیشتر تیم ملی ایران، یک دوره از مسابقات جام اکو را برگزار نمود که تیم ایران در تهران به سومین قهرمانی خود رسید.

این مسابقات آخرین دوره مسابقات جام اکو بود که برگزار شد.

اکنون سالهاست که از آن مسابقات می گذرد و هیچ کس هم توجهی به شرایط اقتصادی و ورزشی کشور نمیکند.

صنعت ورزش ایران در کجای اقتصاد ما جای دارد؟

صنعت ورزش در کشورهای مختلف جهان دارای اهمیت خاصی است. چرا که این صنعت با کمترین سرمایه گذاری و بهترین حالت مدیریت، می تواند سالیانه صدهامیلیارد دلار درآمد ارزی به دنبال داشته باشد.

حضور تیمهای ورزشی ایرانی در مسابقات مختلف جهانی، اعم از دوستانه، المپیک، جام جهانی و .... می تواند در روند رو به رشد اقتصادی هر کشوری تأثیرگذار باشد.

متأسفانه با تمام تلاشی که مدتهاست مسئولان سیاسی کشور انجام می دهند، هنوز برنامه ی مدونی که برای 30سال آینده کشور مناسب باشد و چشم اندازی طولانی مدت را به همراه درآمد ارزی به دنبال داشته باشد، وجود ندارد.

برخلاف دنیا که از ورزش بعنوان صنعت یاد می کنند و آن را برای پیشبرد اهداف اقتصادی خود استفاده می کنند، در ایران همچنان بعنوان سرگرمی به آن نگریسته می شود.

البته در اینگونه مواقع که سخن از نگاه مسئولین به ورزش می شود، بسیاری با داد و بیداد می خواهند با توسل به زور ثابت کنند که نگاه مسئولین، نگاهی اقتصادی است. اما واقعیت این است که این نوع بیان، دردی را دوا نمی کند و باری از دوش مسئولین برنمی دارد.

عدم اعتماد به نفس در زنان ایرانی!!!

در خیابان که راه می روی، وارد هر پاساژ و مغازه ای که می شوی، وقتی که در پارک قدم می زنی یا هر گوشه ی شهر را نگاه می کنی، با زنانی روبرو می شوید که با آرایش غلیظ خود را آراسته اند. از هر کدامشان که می پرسی چرا این همه آرایش می کنی، جوابشان یکیست: «برای دل خودم»!!!!! غالبشان هم مجرد هستند. آنهایی هم که متأهلند، صحبتی از شوهرشان نمی کنند.

نمی دانم آنانی که با آرایش غلیظ بیرون می آیند و برای دل خودشان هم آرایش می کنند، چرا در خانه برای دل خودشان این کار را نمی کنند؟ چگونه حاضر نیستند یک روز حتی بدون آرایش از منزل خارج شوند؟!

دلیلش واضح و روشن است! به خودشان اعتماد ندارند.

این عدم اعتماد به نفس از آنجا نشأت میگیرد که آمار ازدواج پایین آمده و دختران بیم آن دارند که یا دیر ازدواج کنند و یا اینکه اصلاً نتوانند ازدواج کنند. سعی در زیباتر جلوه دادن خود در اذهان عمومی دارند تا شاید بتوانند مردی را به سوی خود جذب کنند. اینگونه زنان حس می کنند که اگر چهره ای زیبا از خود به نمایش نگذارند، مردم در مورد آنان فکرهایی از جمله «امل»، «بدقیافه» و ... را خواهند کرد و بدین ترتیب است که اولین چیزی که ثابت می کنند این است که آرایش کردنشان، برای خودشان نیست.