شکست موسیقی پاپ در سال 88

در 4 پست قبلی، سخن از به یغما رفتن تاریخ ایران توسط کشورهای مختلف دنیا کردیم و جالب این است که صدا و سیما نیز سکوت کرده است!

اما شیرین کاریهای صدا و سیما به همین جا ختم نشده است.

به این خبر از سایت خبری جهان نیوز توجه کنید:

«براساس آماری که از فروش آلبومهای مطرح ترین خوانندگان موسیقی پاپ در سال 88 منتشر شده ،فروش این آلبومها در سال 88 بسیار پایین  بوده است . 

به گزارش سرویس فرهنگ و هنر جهان ،در حالی آلبوم "14" علی لهراسبی به عنوان پرفروشترین آلبوم سال معرفی شده که فروش این آلبوم تنها "سیصد هزار" نسخه بوده است.

این در حالی است که در سالهای قبل، آلبومهای متوسط به چنین فروشی دست پیدا می کردند .بعد از آلبوم 14علی لهراسبی ،آلبوم "بنیامین 88 "با " 250 "هزار نسخه ،یکی بود یکی نبود رضا صادقی و "کما 2 "حمید عسگری با فروش 200هزار نسخه و "ژاکت "محسن چاووشی ....در رده ای بعدی قرار دارند . 

میزان فروش کل آلبومهای موسیقی پاپ نیز 1350000نسخه بوده است. 

این در حالیست که آلبوم بنیامین 85 در سال 85بیش از "یک میلیون ودویست هزار" نسخه فروش داشت و کما حمید عسگری نیز 1150000"فروش کرد.

البته از سال 85 تا به امروز هرساله استقبال کمتری از موسیقی پاپ می شود به طوری که در سال 86آلبوم سلام آخر احسان خواجه امیری با 550هزار نسخه پرفروش ترین آلبوم سال شد ودر سال  87عنوان پرفروشترین به آلبوم یک شاخه نیلوفر محسن چاووشی با 400هزار نسخه رسید.»

مسئله شکست در فروش آلبوم های موسیقی پاپ فقط ظاهر ماجراست! هر روز از تهاجم فرهنگی سخن می گوییم و به خوبی می دانیم که هر روز گرایش جوانان به سمت موسیقی پاپ لس آنجلسی بیشتر از روز قبل می گردد و هنوز نمی دانیم که عدم حمایت صدا و سیما از موسیقی پاپ داخلی، غیر از آنکه منجر به شکست این موسیقی در داخل کشور می شود، باعث می شود که جوانان به سمت پاپ غربی گرایش بیشتری پیدا کنند.

البته در این شکست باید مجوزهای عجیب و غریب واحد موسیقی وزارت ارشاد را نیز مدنظر داشته باشیم که دراین راه نباید از مؤسسات فرهنگی عرضه کننده هم غافل شد که یکی از مقصران اصلی این شکست هستند. چرا که برای کسب درآمد بیشتر، هر کسی که بتواند آلبومی را تهیه نماید، اقدام به تکثیر و توزیع آلبوم های فاقد ارزش موسیقی، شعر و صدا می کنند و خریداران را در خرید آلبوم های جدید، ناامید می نمایند.

به راستی چه کسی بر عملکرد مؤسسات فرهنگی نظارت می کند و چه کسی مجوزهای آلبوم های عجیب و غریب را صادر می کند . چرا صدا و سیما به خوبی از موسیقی های شاد و البته مناسب حمایت نمی کند و بخشنامه عدم پخش موسقی پاپ را حتی المقدور صادر می کند؟