۲۵۰ ریال

سوار تاکسی زرد رنگی می شوم؛ فلکه اول باید پیاده شوم.

دست در جیبم می کنم که کرایه را حساب کنم، ۱۵۰تومان می دهم، منتظرم که راننده الباقی را پس دهد، اما بی خیال است و در مقصد ترمز می زند تا پیاده شوم!! چیزی نمی گویم، ۲۵تومان این همه ارزش ندارد که حرفی بزنم.

دوباره باید تاکسی سوار شوم! تاکسی بعدی را سوار می شوم. پول خرد ندارم، بجایش ۵۰۰ تومانی می دهم تا در چهارراه اول پیدا شوم. راننده ۳۵۰تومان بر می گرداند! پس 25 تومان باقی چه شد؟ باز هم هیچی نمی گویم! اشکالی ندارد، شاید پول خرد ندارد!

به کارهایم می رسم و می خواهم سوار تاکسی شوم، مقصدم ۳ کورس است! کرایه اش هم ۲۲۵تومان می شود، ۲۵۰تومان به راننده تاکسی می دهم، باز هم از ۲۵تومان باقی خبری نیست!!!!

مثل اینکه راننده ها دست به یکی کرده اند و مرا نشان کرده اند!!! ۷۵ تومان ارزشی ندارد! اما اگر هر راننده تاکسی به مسافرانش ۲۵تومان ندهد، و در مجموع در طول روز 200 نفر را سوار کند، مجموع ۵۰۰۰ تومان به جیب زده است که اصلاً حقش نبوده! یعنی ماهیانه ۱۵۰هزار تومان ناقابل! از ۲۵ تومانی ها کاسب است!

آخرین جا کارم را انجام می دهم، تاکسی سوار می شوم تا به منزل برگردم! جلوتر از من، یک مسافر پیاده می شود، توجه کردم که ۲۵تومانی الباقی او را هم پس نمی دهد! چرا رانندگان این گونه رفتار می کنند! پس فقط با من این رفتار صورت نمی گیرد! وقتی پول کرایه را حساب می کنم، راننده باز هم ۲۵ تومان کم می دهد، می گویم: «مگه کرایه چقدره؟«

- چطور؟ کم دادم؟

 ۲۵ -تومن کمه!!!

- بخاطر ۲۵تومن ناراحتی؟؟ توی این دوره زمونه ۲۵تومن چه ارزشی داره؟

می گویم: «خوب اگه ارزشی نداره، شما به جای ۲۵تومن یه ۵۰ تومنی به من پس بدید!«

تا این حرف را می زنم، راننده با قیافه ای حق به جانب ۲۵تومان مرا پس می دهد! جوری هم نگاه هم می کند که انگار فحش دادم!!!!

بحث سر ۲۵تومان نیست! بحث سر کلاهبرداری برخی از رانندگان است! چه شخصی و چه تاکسی!

می دانی که اگر یک نفر از تعداد ناراضی باشد، مال حرام به خانه ات برده ای؟! 

به راستی چرا اگر کسی به دنبال حق خود است، حقش را کم ارزش جلوه می دهیم تا اندوخته مان را زیاد کنیم؟ آیا می دانید که همین مال حرام اندک، باعث بدبختی و فقر می شود و برکت را از شما دور می کند؟!